Όσα μου είπες και δεν είπα
Λένε πως έχω νικηθεί
Χωρίς παράταση
Δεν έχω χώρο γι’ άλλη πίκρα
Δεν είναι πρόβα η ζωή
Είναι παράσταση
Είναι πια καιρός
Να έχω ό,τι μου αξίζει
Να ξέρω πως… ό,τι γυαλίζει
Δεν είναι πάντα θησαυρός
Είναι πια καιρός
Να δω πως έχω κάνει λάθη
Πως ό,τι πέρασα για βάθη
Ήταν στ’ αλήθεια ο αφρός
Από έρωτα δεν πέθανε κανείς
Από οίκτο μην μ’ αγγίζεις, δεν χρειάζεται
Και συγγνώμη για το τέλος, μην μου πεις
Με συγγνώμες ο καημός δεν μετριάζεται
Από έρωτα δεν πέθανε κανείς
Να ελπίζω, μη μ’ αφήνεις… δεν χρειάζεται
Το ταξί σε περιμένει, μην αργείς
Θα την βρω την άκρη, μην ανησυχείς
Από έρωτα
Δεν πέθανε κανείς
Βλέμμα στ’ αστέρια δε θα ρίξω
Γιατί εκείνο το «ψηλά»
Στη γη με γκρέμισε
Με το παλτό μου θα καλύψω
Αυτή την άδεια αγκαλιά
Που δεν σε γέμισε
Είναι πια καιρός
Να έχω ό,τι μου αξίζει
Να ξέρω πως… ό,τι γυαλίζει
Δεν είναι πάντα θησαυρός
Είναι πια καιρός
Να δω πως έχω κάνει λάθη
Πως ό,τι πέρασα για βάθη
Ήταν στ’ αλήθεια ο αφρός
Από έρωτα δεν πέθανε κανείς
Από οίκτο μην μ’ αγγίζεις, δεν χρειάζεται
Και συγγνώμη για το τέλος, μην μου πεις
Με συγγνώμες ο καημός δεν μετριάζεται
Από έρωτα δεν πέθανε κανείς
Να ελπίζω, μη μ’ αφήνεις… δεν χρειάζεται
Το ταξί σε περιμένει, μην αργείς
Θα την βρω την άκρη, μην ανησυχείς
Από έρωτα
Δεν πέθανε κανείς
Ce que tu m’as dit et ce que je n’ai pas dit
Dit que j’ai été vaincu
Sans prolongations
Il n’y a pas de place pour d’autres amertumes
La vie n’est pas une répétition
Elle est le spectacle
Il est désormais temps
Que j’ai ce que je mérite
Que je sache que… ce qui brille
N’est pas toujours un trésor
Que je vois que j’ai fauté
Que ce que j’ai crue être le fond
En fait, c’était l’écume
Personne n’est mort par amour
Par pitié ne me touche pas, pas besoin
Et pardon pour la fin ne me dit pas
Avec des excuses la peine ne s’atténue pas
Personne n’est mort par amour
À espérer ne me laisses pas…, pas besoin
Le taxi t’attend, ne traine pas
Je trouverai l’issue, t’inquiète
Par amour,
Personne n’est mort
Non, je ne regarderai pas les étoiles
Parce que ce « là-haut »
Sur terre m’a fait dégringoler
Avec mon manteau je couvrirai
Ces bras vides
Qui ne t’ont pas comblé
Il est désormais temps
Que j’ai ce que je mérite
Que je sache que… ce qui brille
N’est pas toujours un trésor
Que je vois que j’ai fauté
Que ce que j’ai crue être le fond
En fait, c’était l’écume
Personne n’est mort par amour
Par pitié ne me touche pas, pas besoin
Et pardon pour la fin ne me dit pas
Avec des excuses la peine ne s’atténue pas
Personne n’est mort par amour
Personne n’est mort par amour
À espérer ne me laisses pas…, pas besoin
Le taxi t’attend, ne traine pas
Je trouverai l’issue, t’inquiète
Par amour,
Personne n’est mort