Εγώ είμαι πάλι,
που σε ζητώ
μέσα στην κάπνα και την ζάλη,
που σε καλώ
μα δεν μ ’ακούς ούτε για λίγο,
λες ότι σε πνίγω
μα δεν ξέρω πως να φύγω.
Εγώ είμαι πάλι,
να αλλάζω κρύες αγκαλιές
και όπου με βγάλει,
και να μετρώ τις ενοχές
που μου ’χεις επιβάλλει,
τα σ’ αγαπώ που σου χρωστώ,
και δεν στο κρύβω,
εγώ είμαι πάλι…

Αν είσαι έρωτας θα ξέρεις τι να κάνεις
θα νοιώσεις πόσο μ’ αδικείς και ότι με χάνεις.
Αν είσαι έρωτας θα αλλάξεις για ένα βράδυ
πόσο να αντέξω να σε ψάχνω στο σκοτάδι.

Εγώ είμαι πάλι,
να στέκομαι με υπομονή
στον ίδιο χώρο,
να σου ζητώ λίγη ανθρωπιά
σαν να ’ναι δώρο,
λάθη να σβήσεις
και ξανά να μ’ αγαπήσεις.
Εγώ είμαι πάλι,
να αλλάζω κρύες αγκαλιές
και όπου με βγάλει,
και να μετρώ τις ενοχές
που μου ’χεις επιβάλλει
τα σ’ αγαπώ που σου χρωστώ,
και δεν στο κρύβω,
εγώ είμαι πάλι…

Paroles (translittération) :

An eísai érōtas - Kṓstas Martákīs

Egṓ eímai páli,
pou se zītṓ
mésa stīn kápna kai tīn zálī,
pou se kalṓ
ma den m ’akoús oúte yia lígo,
les óti se pnígō
ma den xérō pōs na fýgō.
Egṓ eímai páli,
na allázō krýes agkaliés
kai ópou me vgálei,
kai na metrṓ tis enochés
pou mou ’cheis epivállei,
ta s’ agapṓ pou sou chrōstṓ,
kai den sto krývō,
egṓ eímai páli…

An eísai érōtas tha xéreis ti na káneis
tha noiṓseis póso m’ adikeís kai óti me cháneis.
An eísai érōtas tha alláxeis yia éna vrády
póso na antéxō na se psáchnō sto skotádi.

Egṓ eímai páli,
na stékomai me ypomonī́
ston ídio chṓro,
na sou zītṓ líyī anthrōpiá
san na ’nai dṓro,
láthī na svī́seis
kai xaná na m’ agapī́seis.
Egṓ eímai páli,
na allázō krýes agkaliés
kai ópou me vgálei,
kai na metrṓ tis enochés
pou mou ’cheis epivállei
ta s’ agapṓ pou sou chrōstṓ,
kai den sto krývō,
egṓ eímai páli…

An eísai érōtas tha xéreis ti na káneis
tha noiṓseis póso m’ adikeís kai óti me cháneis.
An eísai érōtas tha alláxeis yia éna vrády
póso na antéxō na se psáchnō sto skotádi.

Partagez cet article