Μη με πας απ' το σπίτι,
τ’ ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας

Στο λευκό σου αερόσακο θα ξαγρυπνήσω
Μ’ αφημένο το πρόσωπο, σκοπιά
Σ’ ένα πάρκιγκ απρόοπτο θ' αποφασίσω
Ποιον εαυτό θα 'χω πια

Θα γυαλίζουν οι ζάντες σου με το φεγγάρι
Δοκιμή στις αβάντες σου μικρό
Το μηδέν στο διακόσα μας ποιος θα το πάρει
Μ' όλη τη γη στο φτερό

Μη με πας απ' το σπίτι,
τ' ακούς, στο Θεό να με πας
Μυρωδιά καταλύτη,
εσύ μοναχά μ' αγαπάς
Α, ρε, χρόνε αλήτη
π' ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς
Μη με φέρνετε σπίτι
τ' ακούς, κάπου αλλού να με πας

Paroles (translittération) :

Dithésio - Álkīstis Prōtopsáltī

Akrivó mou dithésio, kaló mou amáxi
Pou pernás ap’ t’ apaísio xystá
Kinītī́ra kai plaísio sta 'chō peiráxei
Yia na tī vgeis pio ḇrostá

Tī stigmī́ pou s' agóraza yia na tripárō
To kenó mou exagórase deilá
Tīn kardoúla pou chṓrise ísōs na párō
S’ állī zōī́ pio kalá

Mī me pas ap' to spíti,
t’ akoús, sto Theó na me pas
Myrōdiá katalýtī,
esý monachá m' agapás
A, re, chróne alī́tī
p' anthrṓpous ki agápes skorpás
Mī me férnete spíti
t' akoús, kápou alloú na me pas

Sto lef̱kó sou aerósako tha xagrypnī́sō
M’ afīméno to prósōpo, skopiá
S’ éna párkigk apróopto th' apofasísō
Poion eaf̱tó tha 'chō pia

Tha yyalízoun oi zántes sou me to feṉgári
Dokimī́ stis avántes sou mikró
To mīdén sto diakósa mas poios tha to párei
M' ólī tī yī sto fteró

Mī me pas ap' to spíti,
t' akoús, sto Theó na me pas
Myrōdiá katalýtī,
esý monachá m' agapás
A, re, chróne alī́tī
p' anthrṓpous ki agápes skorpás
Mī me férnete spíti
t' akoús, kápou alloú na me pas

Partagez cet article